FIEKE

Vandaag krijgen we weer een uitslag van Fieke.
Van haar nieren.
Ik ben vrij gevoelloos.
Na een x aantal uitslagen word je denk ik immuun.
Weiger je nog voor-gedachten te hebben.
Het ‘we zien wel’ prevaleert,
heel naïef en onverschillig bijna,
maar zo is het net niet.

Laatst stuurde iemand me een voorbeeld,
ik geef het maar in eigen woorden door.
Als je zwanger bent, bereid je jezelf voor op een reis.
Naar Italië.
Je koopt reisgidsen.
Je leest je in.
Je maakt plannen.
Je fantaseert.
Je oefent de taal.
We gaan naar het Colosseum.
De David van Michelangelo…
Nadat je maandenlang gewacht heb, is het zover.
Je pakt je koffers, en dan is er bij aankomst een stewardess die zegt:
Welkom in Holland!

In Holland?
roep je verbaasd uit.
Maar ik zou naar Italië!
Ik heb me helemaal voorbereid op Italië!
Daar droomde ik van!

Maar het reisschema is gewijzigd..
Daar sta je dan, in Holland,
en je ontmoet mensen waar je niet op gerekend had
(echopisten en kinderartsen en genetische artsen en urologen en cardiologen en…)
en je moet een taal leren waar je je niet op voorbereid had
(chromosoomafwijking en eiwittekort en neuroblastoom en Simpson Golabi Behmel en…)

Ja.
Daar stond ik dan met mijn koffertje vol verwachtingen,
die 8 december 2020 in die kamer met de artsen.
Alle ‘Italiëgedachten’ vervlogen in een damp:
Holland zou het worden.

En nu is het ruim drie jaar later.
Soms denk ik nog aan Italië.
Hoe het zou zijn als we daar waren.
Als alles gewoon zou zijn,
zoals we verwacht hadden,
als Fieke syndroomloos geleefd zou hebben.
Maar nog steeds staan we met beide benen in de Hollandse modder,
en weet je?
Holland is niet alleen maar bagger.
Er is veel schoonheid,
ook in dit medische… alles.

En al het normale ontroert me.
Tijdens kinderkerstfeest op de basisschool afgelopen kerst zei ik tegen Geurt:
Als Fieke volgend jaar bij die kleuters staat te zingen, dan moet ik huilen.
Hij begreep het zonder woorden.
Een stukje Italië in Holland.

Vandaag de uitslag.
Ik eet een cracker met hagelslag,
zoals altijd.
We voelen niets.
We voelen vooral niets.
En even strijk ik over de haren,
van mijn heerlijke, Hollandse meisje.